آشنایی با دارایی های ریسکی

دارایی‌های ریسکی (Risky Assets)

دارایی‌های ریسکی (Risky Assets) به دارایی‌هایی گفته می‌شود که در مقایسه با دارایی‌های امن، نوسانات قیمت بیشتری دارند و بازده آن‌ها به شرایط بازار و اقتصاد وابسته است. این نوع دارایی‌ها به دلیل طبیعت ناپایدار و حساسیت به تغییرات اقتصادی، سیاسی و بازارهای مالی، ریسک بیشتری دارند. سرمایه‌گذاری در دارایی‌های ریسکی ممکن است سودآوری بالاتری به همراه داشته باشد، اما همزمان امکان از دست دادن بخش یا تمام سرمایه نیز وجود دارد.

انواع دارایی‌های ریسکی

1. سهام (Stocks)
   • سهام شرکت‌ها یکی از اصلی‌ترین دارایی‌های ریسکی است. قیمت سهام تحت تأثیر عوامل مختلفی از جمله عملکرد شرکت، شرایط اقتصادی، و سیاست‌های مالی قرار دارد. بازار سهام نوسانات زیادی دارد و به همین دلیل سرمایه‌گذاری در آن ممکن است بازدهی بالا داشته باشد یا منجر به زیان شود.
2. اوراق قرضه با رتبه اعتباری پایین (High-Yield Bonds)
   • این اوراق قرضه که به “اوراق قرضه با بازده بالا” یا “Junk Bonds” نیز شناخته می‌شوند، به شرکت‌ها یا دولت‌هایی با رتبه اعتباری پایین تعلق می‌گیرد. به دلیل ریسک بالاتر نکول، این اوراق سود بیشتری نسبت به اوراق قرضه امن دارند، اما احتمال عدم پرداخت آن‌ها نیز بالاست.
3. ارزهای دیجیتال (Cryptocurrencies)
   • ارزهای دیجیتال مانند بیت‌کوین و اتریوم به دلیل نوسانات شدید و عدم ثبات در قوانین نظارتی و پذیرش عمومی، یکی از پرریسک‌ترین دارایی‌ها محسوب می‌شوند. ارزش این ارزها ممکن است در مدت کوتاهی به شدت تغییر کند.
4. کالاها (Commodities)
   • سرمایه‌گذاری در کالاهایی مانند نفت، طلا، نقره و مواد اولیه دیگر به دلیل وابستگی به عرضه و تقاضا، شرایط جغرافیایی و سیاسی، و نوسانات قیمت جهانی پرریسک است. به عنوان مثال، قیمت نفت تحت تأثیر تصمیمات اوپک، درگیری‌های سیاسی و تغییرات آب و هوا قرار می‌گیرد.
5. املاک و مستغلات تجاری (Commercial Real Estate)
   • سرمایه‌گذاری در املاک و مستغلات تجاری مانند هتل‌ها، مراکز خرید یا دفاتر اداری می‌تواند ریسک بیشتری نسبت به املاک مسکونی داشته باشد. این بازار به عواملی چون شرایط اقتصادی، نرخ‌های بهره، و تقاضا برای اجاره وابسته است.
6. صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک سهام (Equity Mutual Funds)
   • این صندوق‌ها شامل پرتفویی از سهام شرکت‌های مختلف هستند و ریسک آن‌ها به دلیل نوسانات قیمت سهام، مشابه سرمایه‌گذاری مستقیم در سهام است. عملکرد صندوق‌ها به استراتژی مدیریت و انتخاب سهام بستگی دارد.
7. اوراق بهادار با پشتوانه دارایی (Asset-Backed Securities)
   • این اوراق توسط مجموعه‌ای از دارایی‌ها (مانند وام‌های مسکن، وام‌های خودرو یا بدهی‌های کارت اعتباری) پشتیبانی می‌شوند. در صورت نکول پرداخت از سوی وام‌گیرندگان، سرمایه‌گذاران این اوراق ممکن است با زیان روبرو شوند.

ویژگی‌های دارایی‌های ریسکی

• نوسانات بالا: این دارایی‌ها به دلیل حساسیت به شرایط اقتصادی و بازار، نوسانات قیمتی بیشتری دارند.
• ریسک بازار: ارزش این دارایی‌ها به شدت تحت تأثیر شرایط اقتصادی، سیاسی و مالی قرار دارد.
• پتانسیل سودآوری بالا: با وجود ریسک‌های زیاد، دارایی‌های ریسکی ممکن است بازدهی بالاتری را نسبت به دارایی‌های امن فراهم کنند.
• حساسیت به عوامل خارجی: تغییرات نرخ بهره، نرخ ارز، سیاست‌های اقتصادی و رویدادهای ژئوپولیتیکی می‌توانند بر قیمت دارایی‌های ریسکی تأثیر بگذارند.

نکات مهم در سرمایه‌گذاری در دارایی‌های ریسکی

• تنوع‌بخشی: برای کاهش ریسک، بهتر است پرتفوی سرمایه‌گذاری خود را تنوع بخشیده و تنها به یک نوع دارایی تکیه نکنید.
• تحمل ریسک: سرمایه‌گذاران باید از سطح تحمل ریسک خود آگاه باشند و سرمایه‌گذاری‌هایی انجام دهند که با این سطح سازگار باشد.
• تحلیل بازار: انجام تحلیل‌های فاندامنتال و تکنیکال و توجه به شرایط اقتصادی و سیاسی می‌تواند به کاهش ریسک کمک کند.

سرمایه‌گذاری در دارایی‌های ریسکی نیاز به شناخت دقیق از بازار و ریسک‌پذیری دارد.

تأثیر چرخه‌های اقتصادی بر دارایی‌های ریسکی

چرخه‌های اقتصادی و دارایی‌های ریسکی ارتباطی تنگاتنگ با یکدیگر دارند. چرخه‌های اقتصادی به دوره‌های رونق و رکود در فعالیت‌های اقتصادی اشاره دارند و این دوره‌ها تأثیر مستقیمی بر عملکرد دارایی‌های ریسکی دارند. درک این ارتباط می‌تواند به سرمایه‌گذاران کمک کند تا استراتژی‌های مناسبی برای مدیریت ریسک و بهینه‌سازی بازدهی در زمان‌های مختلف چرخه اقتصادی اتخاذ کنند.

1. مرحله رونق (Expansion):

در این مرحله، رشد اقتصادی مثبت است، اشتغال افزایش می‌یابد، درآمدها بیشتر می‌شود و اعتماد مصرف‌کننده بالا است. در این فاز، تولید و تقاضا به شدت در حال رشد است.

• • سهام و کالاها: در دوره‌های رونق اقتصادی، شرکت‌ها سودآوری بیشتری دارند و تقاضا برای محصولات و خدمات افزایش می‌یابد. این امر باعث افزایش قیمت سهام و کالاها می‌شود. دارایی‌های ریسکی مانند سهام و کالاها در این دوره معمولاً بازدهی بالایی دارند.
  • اوراق قرضه با رتبه پایین: افزایش اشتغال و کاهش نرخ نکول شرکت‌ها باعث می‌شود که اوراق قرضه پرریسک نیز جذابیت بیشتری پیدا کنند و قیمت آن‌ها افزایش یابد.

1. مرحله اوج (Peak):

این مرحله جایی است که اقتصاد به حداکثر رشد خود رسیده و رشد بیشتر کند می‌شود. فشارهای تورمی و افزایش نرخ‌های بهره ممکن است در این مرحله به وجود آیند.

• • سهام: با نزدیک شدن به اوج چرخه اقتصادی، رشد اقتصادی ممکن است کند شود. فشارهای تورمی و افزایش نرخ بهره ممکن است ارزش سهام را کاهش دهد. سرمایه‌گذاران ممکن است به سمت دارایی‌های امن‌تر حرکت کنند.
  • کالاها: افزایش قیمت‌ها در این مرحله ممکن است به دلیل تورم و تقاضای بالا ادامه یابد، اما اگر پیش‌بینی‌ها حاکی از رکود اقتصادی باشند، قیمت‌ها ممکن است ناپایدار شوند.

1. مرحله رکود (Recession):

رکود با کاهش تولید ناخالص داخلی (GDP) و کاهش اشتغال مشخص می‌شود. اعتماد مصرف‌کننده و سرمایه‌گذاران افت کرده و بسیاری از کسب‌وکارها با کاهش سودآوری مواجه می‌شوند.

• • سهام: رکود اقتصادی معمولاً با کاهش سودآوری شرکت‌ها و افت قیمت سهام همراه است. سرمایه‌گذاران ریسک‌گریز در این دوره به دنبال دارایی‌های امن‌تر مانند اوراق قرضه دولتی و طلا می‌روند.
  • اوراق قرضه با رتبه پایین: در این دوره ریسک نکول افزایش می‌یابد و این اوراق جذابیت خود را از دست می‌دهند.
  • کالاها: در رکود اقتصادی، تقاضا برای کالاها کاهش می‌یابد و قیمت آن‌ها نیز ممکن است کاهش یابد. مثلاً تقاضای نفت در زمان رکود کمتر می‌شود و قیمت آن افت می‌کند.

1. مرحله بازگشت (Recovery):

این مرحله زمانی است که اقتصاد از رکود خارج شده و شروع به رشد دوباره می‌کند. شرکت‌ها دوباره سرمایه‌گذاری می‌کنند، اشتغال بهبود می‌یابد و تولید افزایش می‌یابد.

• • سهام: در این دوره، با بهبود اقتصادی و افزایش سودآوری شرکت‌ها، ارزش سهام دوباره افزایش می‌یابد. سرمایه‌گذاران تمایل به بازگشت به دارایی‌های ریسکی دارند.
  • اوراق قرضه با رتبه پایین: با کاهش نرخ نکول، این اوراق دوباره جذاب می‌شوند و قیمت آن‌ها بهبود می‌یابد.
  • کالاها: با رشد اقتصادی و افزایش تقاضا برای مواد اولیه، قیمت کالاها به تدریج افزایش می‌یابد.

نکات مهم:

• ریسک و بازدهی: دارایی‌های ریسکی مانند سهام، اوراق قرضه پرریسک و کالاها در زمان‌های رشد اقتصادی می‌توانند بازدهی بالایی داشته باشند، اما در دوران رکود ممکن است سرمایه‌گذاران دچار زیان شوند.
• تنوع‌بخشی پرتفوی: تنوع در دارایی‌ها (هم امن و هم ریسکی) به سرمایه‌گذاران کمک می‌کند تا در مراحل مختلف چرخه اقتصادی از زیان‌های شدید جلوگیری کنند.
• نقش سیاست‌های پولی و مالی: تغییرات در سیاست‌های پولی (مانند تغییر نرخ بهره) و سیاست‌های مالی (مانند افزایش مخارج دولت) می‌توانند چرخه اقتصادی را تسریع یا کند کنند و بر عملکرد دارایی‌های ریسکی تأثیر بگذارند.

نقش دارایی‌های ریسکی در فارکس

دارایی‌های ریسکی نقش مهمی در بازار فارکس ایفا می‌کنند، زیرا ارزهای مختلف تحت تأثیر عواملی قرار دارند که مرتبط با ریسک‌پذیری و تغییرات اقتصادی و مالی هستند. رابطه بین دارایی‌های ریسکی و فارکس از چند جهت مهم است و سرمایه‌گذاران در این بازار از آن بهره‌برداری می‌کنند. در اینجا به بررسی نقش دارایی‌های ریسکی در فارکس و تأثیر آن‌ها بر حرکت نرخ ارزها می‌پردازیم.

رابطه بین دارایی‌های ریسکی و نرخ ارز

• بازده دارایی‌های ریسکی و ارزها: هنگامی که بازده سهام و دیگر دارایی‌های ریسکی در بازارهای مالی افزایش می‌یابد، ارزهای ریسکی نیز معمولاً تقویت می‌شوند. برای مثال، زمانی که بازار سهام ایالات متحده در حال رشد است، دلار آمریکا نیز می‌تواند تقویت شود، زیرا سرمایه‌گذاران خارجی به دنبال سرمایه‌گذاری در این بازار هستند و تقاضا برای دلار افزایش می‌یابد.
• نوسانات کالاها و ارزهای وابسته: برخی از ارزها، مانند دلار کانادا و دلار استرالیا، به شدت تحت تأثیر قیمت کالاها مانند نفت و مواد اولیه هستند. افزایش قیمت کالاها منجر به تقویت این ارزها می‌شود و کاهش قیمت کالاها آن‌ها را تضعیف می‌کند. به این ترتیب، کالاها به عنوان دارایی‌های ریسکی می‌توانند تأثیر مستقیمی بر بازار فارکس داشته باشند.

استفاده از استراتژی‌های Carry Trade

• Carry Trade یکی از استراتژی‌های محبوب در بازار فارکس است که بر اساس تفاوت نرخ بهره بین ارزها شکل می‌گیرد. در این استراتژی، سرمایه‌گذاران از ارزهای با بازده پایین (مانند ین ژاپن) قرض می‌گیرند و در ارزهای با بازده بالا (مانند دلار استرالیا یا دلار نیوزیلند) سرمایه‌گذاری می‌کنند. این استراتژی در دوره‌های ریسک‌پذیری موثر است و تقاضا برای ارزهای ریسکی را افزایش می‌دهد. اما در زمان‌هایی که بازار به سمت ریسک‌گریزی می‌رود، این استراتژی ممکن است زیان‌ده باشد.
• این بخش در فصلهای آتی به طور کامل توضیح داده خواهد شد.

بحران‌های مالی و نقش دارایی‌های ریسکی در فارکس

• در زمان بحران‌های مالی جهانی (مانند بحران مالی سال 2008 یا بحران کرونا در سال 2020)، بازار فارکس شاهد تغییرات شدید در ارزش ارزها بود. در چنین مواقعی، دارایی‌های ریسکی به سرعت ارزش خود را از دست می‌دهند و سرمایه‌گذاران به دارایی‌های امن هجوم می‌برند. در این شرایط، ارزهای ریسکی مانند دلار استرالیا، پزو مکزیک، و روبل روسیه به شدت تضعیف می‌شوند، در حالی که ارزهای امن مانند ین ژاپن و فرانک سوییس و دلار آمریکا تقویت می‌شوند.

تأثیر سیاست‌های پولی و مالی بر دارایی‌های ریسکی و نرخ ارز

• تغییرات در سیاست‌های پولی (مانند تغییر نرخ بهره یا برنامه‌های تسهیل کمی) و سیاست‌های مالی می‌توانند تأثیر زیادی بر دارایی‌های ریسکی و نرخ ارزها داشته باشند. به عنوان مثال، افزایش نرخ بهره توسط یک بانک مرکزی ممکن است به تقویت ارز آن کشور و کاهش تقاضا برای دارایی‌های ریسکی منجر شود، زیرا سرمایه‌گذاران به دنبال بازدهی بالاتر و امن‌تر از سپرده‌های بانکی یا اوراق قرضه می‌گردند.

جمع‌بندی:

دارایی‌های ریسکی نقش کلیدی در بازار فارکس ایفا می‌کنند، زیرا تغییرات در اعتماد بازار و ریسک‌پذیری سرمایه‌گذاران مستقیماً بر تقاضا برای ارزهای مختلف تأثیر می‌گذارد. سرمایه‌گذاران حرفه‌ای معمولاً با در نظر گرفتن شرایط اقتصادی، سیاسی و مالی، از نوسانات دارایی‌های ریسکی برای پیش‌بینی حرکت‌های بازار فارکس استفاده می‌کنند.

چرخه‌های اقتصادی به شدت بر ارزش و عملکرد دارایی‌های ریسکی تأثیر می‌گذارند. آگاهی از مراحل مختلف چرخه اقتصادی و شناخت تأثیر آن بر دارایی‌های ریسکی می‌تواند به سرمایه‌گذاران کمک کند تا تصمیمات بهتری در زمینه مدیریت ریسک و بهینه‌سازی بازدهی بگیرند.