در زمانی که جروم پاول، رئیس فدرال رزرو و همکارانش در این هفته برای بحث درباره اقدامات بعدی در خصوص نرخ بهره تشکیل جلسه می‌دهند، با شرایطی بسیار پیچیده‌تر نسبت به دو ماه پیش مواجه خواهند شد. این پیچیدگی ناشی از افزایش تاریخی بازدهی بلندمدت خزانه‌داری از زمان کاهش قابل توجه نرخ بهره بانک مرکزی در 18 سپتامبر است.

از آن زمان، بازدهی 10 ساله خزانه‌داری حدود 70 واحد پایه افزایش یافته و این امر نگرانی‌هایی را نسبت به احتمال “از دست دادن کنترل” بانک مرکزی بر انتهای بلندمدت منحنی بازده ایجاد کرده است.

بخش اعظم این افزایش بازدهی به فعالیت‌های سرمایه‌گذاران در انتظار بازگشت دونالد ترامپ به کاخ سفید و پیگیری سیاست‌های مالی سست مربوط می‌شود. اما این افزایش همچنین به رشد اقتصادی قوی و نشانه‌های تورمی پایدار در ایالات متحده از سپتامبر نیز نسبت داده می‌شود، که این موضوع تردیدهایی را درباره تصمیم فدرال رزرو به آغاز چرخه تسهیل با کاهش 50 واحدی در ثانیه ایجاد کرده است.

به‌طور کلی، فدرال رزرو در واقع “کنترل” واقعی بر این بخش از منحنی ندارد، چرا که نرخ اصلی سیاست فدرال رزرو یک نرخ بین بانکی یک شبه است. با این حال، سرمایه‌گذاران بر این باورند که فدرال رزرو می‌تواند به‌طور نسبی بر هزینه‌های استقراض بلندمدت تأثیر داشته باشد، با توجه به موفقیت سیاست‌های اجرایی از سال 2008 که شامل خریدهای قابل توجه اوراق قرضه و اجرای اقداماتی نظیر تسهیل کمی می‌شود.

اگر این اعتقاد به “کنترل” فدرال رزرو به چالش کشیده شود، عواقب آن چیست و بانک مرکزی چگونه می‌تواند از بروز این بحران جلوگیری کند؟

افزایش بازدهی خزانه‌داری قابل توجه بوده، اما در وضعیت نگران‌کننده‌ای نیست. در حال حاضر، بازدهی 10 ساله حدود 4.30 درصد و بازدهی 30 ساله نزدیک به 4.50 درصد است. اگر فدرال رزرو کنترل انتهای بلند منحنی را از دست بدهد، می‌تواند نتایج بسیار بدتری به دنبال داشته باشد. به عنوان مثال، اندی کنستان، مدیر اجرایی و مدیر ارشد سرمایه‌گذاری در Damped Spring، معتقد است که در این سناریو، بازارها ممکن است بازدهی 10 ساله و 30 ساله را به بیش از 5.50 و 6 درصد ببینند.

علاوه بر این، “حق بیمه مدت” می‌تواند از 25 واحد فعلی به 100 واحد افزایش یابد، انتظارات تورمی ممکن است کاهش یابد و نسبت P/E 12 ماهه S&P 500 از 22 به 16 کاهش یابد. با وجود این، بازارهای ایالات متحده در حال حاضر از بدترین سناریوی کنستان فاصله زیادی دارند؛ اما او بر این نکته تأکید می‌کند که تمامی این تغییرات می‌توانند به سرعت اتفاق بیفتند.

او به‌صورت واضح اشاره دارد که این پیش‌بینی نیست، بلکه یک نتیجه محتمل از خطای سیاستی است که می‌تواند ناشی از اقدامات فدرال رزرو و خزانه‌داری باشد.

بنابراین، فدرال رزرو برای جلوگیری از ورود به این وضعیت خطرناک چه اقداماتی می‌تواند انجام‌دهد؟ احتمالاً این نهاد ممکن است چرخه کاهش نرخ را در این هفته متوقف کرده یا نشان دهد که در دسامبر این کار انجام خواهد شد. همچنین ممکن است به تعهد خود در خصوص کاهش ترازنامه تأکید کرده و نشان دهد که نرخ پایانی بالاتر از آنچه پیشتر تصور می‌شد خواهد بود.

به نظر می‌رسد تغییراتی در رویکرد جنگ‌طلبانه رئیس پاول وجود دارد، که در طول دو سال گذشته به وضوح در اظهارات عمومی او دیده شده است، حتی در زمانی که فدرال رزرو نرخ بهره را افزایش می‌داد.

همچنین، اتخاذ این نوع رویکرد در حال حاضر می‌تواند خطرات خاصی به همراه داشته باشد.

با وجود استمرار رشد تولید ناخالص داخلی ایالات متحده، نشانه‌هایی از ضعف در بازار کار مشاهده می‌شود. اضافه شدن تنها ۱۲,۰۰۰ شغل در ماه اکتبر ممکن است ناشی از عواملی یکباره باشد، اما آمار ماه‌های پیش نشان‌دهنده تضعیف وضعیت بازار است.

علاوه بر این، فدرال رزرو ممکن است با چالش‌هایی در کاهش ترازنامه خود مواجه شود، مسأله‌ای که در گذشته به طور ساده تصور می‌شد. «تسهیلات بازپرداخت معکوس» (RRP) بانک مرکزی اخیراً به ۱۵۵ میلیارد دلار کاهش یافته که این پایین‌ترین سطح در سه سال و نیم گذشته است.

اگر RRP به طور کامل کاهش یابد، نقدینگی که از طریق انقباض کمی تخلیه می‌شود، دیگر «مازاد» نخواهد بود، بلکه ذخایر بانکی خواهد بود. فدرال رزرو به احتمال زیاد با احتیاط در این زمینه عمل خواهد کرد تا از تکرار بحران سپتامبر ۲۰۱۹ جلوگیری کند، زمانیکه کاهش ذخایر فشار زیادی به بازارهای پولی وارد کرد.

به طور کلی، تا زمانی که خریداران در حراج‌های خزانه‌داری و بازار ثانویه شرکت داشته باشند، فدرال رزرو توانایی کنترل منحنی را حفظ خواهد کرد. در حال حاضر، با وجود نوسانات اخیر، این روند ادامه دارد.

اگر این خریداران متوقف شوند، خریدار نهایی می‌بایست وارد عمل شود که در این مورد، این خریدار فدرال رزرو است؛ این امر اهمیت اعتماد بازارها به این نهاد را بیش از پیش روشن می‌کند.