ارز دیجیتال چیست؟
- آموزش ارزهای دیجیتال, ترم اول
- کالج پیپس
- 6 دقیقه
در سال‌های اخیر، ارز دیجیتال به‌شدت محبوب واقع شده، نه تنها در اینترنت، بلکه هنگامی که در شهر قدم می‌زنید اشخاصی را می‌بینید که مدام درمورد این ارز با یکدیگر صحبت می‌کنند؛ احتمالاً با تبلیغات تلویزیونی راجع به ارز فوق مواجه شده باشید که می‌گویند: «قرار است انقلاب بعدی دنیای اقتصادی باشند.»، یا حتی ممکن است با بازیگر یا ورزشکار موردعلاقه خود که در حال تبلیغ این فناوری است، روبه‌رو شده‌اید. به‌نظر شما این ارز و تکنولوژی نهفته در آن، قابل اعتماد است و می‌تواند درها را به سوی هرگونه کلاهبرداری، یک بار برای همیشه ببندد؟
- ولی تابحال به این فکر کرده‌اید که چرا به آنها ارز دیجیتال می‌گویند؟
- تفاوت آنها با ارزهای رایج سنتی در چه چیزی است؟
در ادامه نه تنها به پرسش‌های فوق، بلکه به تمامی پرسش‌هایی که درذهن دارید پاسخ خواهیم داد.
ارز دیجیتال چیست؟
رمزارز یا «کریپتو» اصطلاحی است برای نوع جدیدی از «پول دیجیتال» که بر ترکیبی از فناوری‌ها متکی شده، که به آن اجازه می‌دهد خارج از کنترل مقامات مرکزی مانند دولت‌ها و بانک‌ها فعالیت داشته باشد.
رمزارزها دیجیتالی هستند
رمزارزها شکل فیزیکی ندارند. آنها به شکل دلار یا سکه برای صورت‌حساب‌ها پرداخت نمی‌شوند.
رمزارزها کاملاً دیجیتالی می‌باشند، به این معنی که فقط چند خط کد برنامه‌نویسی (کامپیوتری) هستند که در نهایت به صفر و یک اطلاق می‌شوند.
ارز دیجیتال حد و مرزی ندارد!
صرف نظر از اینکه کجا زندگی می کنید یا چه کسی هستید، می توانید آن را سریعاً برای دیگران در هر نقطه‌ای از دنیا ارسال کنید،
بدون توجه به فاصله جغرافیایی و مرز کشورها! برای داشتن ارز دیجیتال کافیست یک گوشی یا کامپیوتر داشته باشید.
رمزارز نیازی به مجوز ندارد!
هر کسی می تواند ارزهای دیجیتال را ارسال یا دریافت کند. شما نیازی به ثبت حساب یا پر کردن فرم در بانک ندارید. ارزهای دیجیتال بدون مجوز هستند.
بدون نیاز به ارائه نام یا شماره حساب، تنها کافی است یک رشته از حروف و اعداد به عنوان “آدرس” ایجاد کنید که توسط کامپیوتر تولید شده‌است. این آدرس کاملا مستقل از اطلاعات شخصی شما است و می‌توانید به صورت تئوری ارزهای دیجیتال را به دیگران بدون نیاز به افشای هویت واقعی یکدیگر ارسال کنید. این فناوری به شما امکان ارسال و دریافت ارزهای دیجیتال بدون نیاز به ارائه اطلاعات شناسایی شخصی به شما می‌دهد و در نتیجه حریم خصوصی شما را حفظ می‌کند.
ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز هستند
برخلاف ارزهای سنتی که به‌عنوان ارزهای «فیات» نیز شناخته می‌شوند، مانند دلار آمریکا، ارزهای دیجیتال به هیچ دولتی یا بانک مرکزی مربوطه متصل نیستند.
برای مثال، دلار آمریکا توسط فدرال رزرو (FED)، یورو توسط بانک مرکزی اروپا (ECB) و ین ژاپن توسط بانک مرکزی ژاپن (BOJ) صادر و کنترل می‌شود.
ارزهای دیجیتال از ارزهای فیات متفاوت هستند، زیرا تحت کنترل یک مقام مرکزی قرار نمی‌گیرند و هیچ بانک یا دولتی آنها را اداره نمیکند. این ویژگی اصلی ارزهای دیجیتال به عنوان تمرکززدایی شناخته می‌شود.
اگر هیچ بانک مرکزی یا دولتی رمزارزها را ایجاد یا صادر نمیکند، پس چه کسی آنها را تولید و در سرتاسر اینترنت به گردش در می‌آورد؟
واحدهای (یکاهای) ارز دیجیتال بر اساس قوانین از پیش تعیین شده به شکل کدهای برنامه‌نویسی نوشته شده‌اند که به وسیله نرم‌افزار اجرا می‌شوند.
یکی از مهم‌ترین جنبه‌های ارز دیجیتال، عرضه آنها است، تا جایی که این مورد، به شدت کاربرد و ارزش آنها را تعیین می‌کند.
بسته به قوانینی که در کدهای نرم‌افزار نوشته شده، می‌توان واحدهای رمزارز را ایجاد و از بین برد. بعضی از این ارزها یک مقدار محدود و مشخص دارند، یعنی اینکه تعداد کل واحدهایی که در گردش هستند هیچ‌وقت بیشتر از یک عدد مشخص نمی‌شوند. این مهم باعث کمیاب بودنشان شده.
بعضی دیگر از این ارزها هم تعداد کل نامحدودی دارند، یعنی هیچ سقفی برای تعداد کل واحدهایشان وجود ندارد!(البته ممکن است محدودیتی روی تعداد واحدهای جدیدی که در یک بازه زمانی مشخص، مثلاً هر سال، ساخته می‌شود، وجود داشته باشد.)
رمزارزها، غیرقابل جعل‌اند
ارزهای دیجیتال به گونه‌ای طراحی شده‌اند که در برابر جعل آسیب‌پذیر نباشند. اینجاست که رمزنگاری وارد عمل شده است و از آن برای ثبت و نگهداری امن تراکنش‌ها استفاده می‌گردد. در علم رمزنگاری، پیشوند «crypt» به معنای «پنهان» و پسوند «graphy» به معنای «نوشتن» است.
قبل از اینکه کامپیوترها وجود داشته باشند، رمزنگاری مطالعه تکنیک هایی برای ایمن نگه داشتن اطلاعات دست نوشته از چشمان افراد سودجو بود.
حتی ژولیوس سزار (Julius Caesar) دیکتاتور روم باستان، از رمزنگاری برای برقراری ارتباط با فرمانده‌هانش استفاده می‌کرده است.
اما در دنیای امروز، رمزنگاری با فناوری امنیت اطلاعات کامپیوتری و با استفاده از ریاضیات پیشرفته شناخته می‌شود.
از آن جایی که رمزارزها برای امنیت خود به رمزنگاری وابسته‌اند، پس می‌توان گفت که کلمه‌ی Crypto ریشه Cryptocurrency را از این جهت تشکیل می‌دهد.
چه چیزی رمزارزها را خاص کرده؟
به‌طور خلاصه، رمزارزها خاص و منحصربه‌فرد هستند، زیرا:
- حالت فیزیکی ندارند و کاملاً دیجیتالی هستند؛ یا به عبارتی، فقط اطلاعات صفر و یکی هستند. فقط کافیست یک گوشی یا کامپیوتر داشته باشید تا بتوانید به رمزارزها دسترسی پیدا کنید.
- مرزی نمی‌شناسند. هر کسی که به اینترنت دسترسی داشته باشد می‌تواند ارز دیجیتال را به هر کجای دنیا ارسال و دریافت کند، آن هم با کارمزد (معمولاً) پایین‌تر و سرعت بیشتر نسبت به روش‌های سنتی انتقال پول.
- برای همه قابل دسترس‌اند و نیازی به مجوز ندارند. یعنی برای استفاده از آنها لازم نیست بانک شما را تأیید کند یا حساب داشته باشید. بر خلاف روش‌های سنتی، دیگر برای تأیید و ثبت تراکنش‌ها به شخص ثالثی (مثل بانک) نیازی نیست.
- سطوح مختلف حریم خصوصی فراهم می‌کنند، به گونه‌ای که می‌توانید بدون ارائه نام خود تراکنش‌ها را انجام دهید. ارزهای دیجیتال از نظر میزان آنونیمیتی که ارائه می‌دهند، اختلافاتی دارند.
غیرمتمرکز هستند، به گونه‌ای که دولت‌ها قادر به مداخله یا کنترل آنها نیستند. هیچ فرد یا نهادی نمی‌تواند آنها را کنترل کند. کاربران می‌توانند بدون واسطه‌ی مستقیم معامله کنند، در حالی که برای ارزهای فیات معمولاً باید از یک بانک به عنوان واسطه استفاده کرد.
- رمزارزها توسط نرم‌افزارهای خاص ساخته می‌شوند و میزان کل واحدهای آنها بر اساس قوانین پیش تعریف شده‌ای که در کد نرم‌افزار نوشته شده‌اند تعیین می‌شود، نه توسط بانک مرکزی. به عبارت دیگر، این نرم‌افزارها به عنوان جایگزینی برای بانک مرکزی شناخته می‌شوند.
- ارزهای دیجیتال ضد جعل‌اند. دلیل آن هم به این برمی‌گردد که روش ثبت و نگهداری اطلاعات تراکنش‌ها به گونه‌ای منحصر به‌فرد طراحی شده است.
نتیجه‌گیری
به‌خاطر این ویژگی‌های خاص، به‌نظر می‌رسد که ارز دیجیتال این پتانسیل را دارا می‌باشد که به مردم اجازه کنترل کامل روی پولشان را بدهد، بدون اینکه هیچ شخص ثالثی به‌عنوان واسط وجود داشته باشد!
اینکه آیا رمزارزها می‌توانند به این پتانسیل به‌طور کامل دست پیدا کنند یا نه، هنوز مشخص نیست. محبوبیت آنها در دنیای مالی در حال افزایش می‌باشد و در دنیای کنونی به عنوان کلاس دارایی نوظهور در نظر گرفته می‌شوند.
