سیتی، پیش بینی افزایش قیمت جهانی نفت به 120 دلار در هر بشکه را انجام داد و پیامدهای آن را بررسی کرد. این سناریو به‌ویژه بازتاب‌دهنده تنش‌های ژئوپلیتیک بالقوه در منطقه خاورمیانه است.

بر اساس ارزیابی‌های انجام شده، این افزایش قیمت می‌تواند منجر به یک اختلال اقتصادی بزرگ، اما موقتی شود و کاهش تولید جهانی تا حدود 0.4 درصد نسبت به پیش‌بینی اولیه را به همراه داشته باشد.

در حالی که با عادی شدن تدریجی قیمت‌های نفت، اثرات آن به مرور زمان کاهش می‌یابد، موج‌های اقتصادی در نقاط مختلف متفاوت بوده و سطوح مختلفی از انعطاف‌پذیری و واکنش‌های سیاسی را نمایان می‌کند.

این افزایش قیمت شبیه‌سازی‌شده موجب انقباض تولید اقتصادی جهانی می‌شود که عمدتاً ناشی از افزایش هزینه‌های انرژی و کاهش درآمدهای واقعی و حاشیه سود شرکت‌هاست.

انتظار می‌رود که کاهش تولید جهانی، هرچند در ابتدا قابل‌توجه است، قبل از محو شدن با بازگشت قیمت نفت به پیش‌بینی‌های اولیه، در حدود 0.3 تا 0.4 درصد تثبیت شود.

تجزیه و تحلیل‌ها نشان می‌دهد که ایالات متحده، با کاهش تولید فوری کمتری در مقایسه با منطقه یورو یا چین، در این زمینه پیشتاز است. این اختلاف تا حدی به جایگاه ایالات متحده به عنوان یک تولیدکننده بزرگ نفت مربوط می‌شود که اقتصاد داخلی را از طریق تأثیرات مثبت، نظیر افزایش ارزش بازار سهام در اثر دستاوردهای بخش انرژی، تقویت می‌کند.

شایان ذکر است که این مزیت به‌طور کوتاه‌مدت باقی خواهد ماند. سیاست‌های پولی سخت‌تر که برای مقابله با تورم اتخاذ می‌شود، می‌تواند تأثیرات منفی بیشتری بر تولید به همراه داشته باشد.

پیش‌بینی می‌شود که تورم جهانی در حدود دو درصد افزایش یابد، در حالی که ایالات متحده ممکن است افزایش بیشتری را تجربه کند. مالیات‌های کمتر بر محصولات انرژی در ایالات متحده موجب می‌شود که انتقال شوک‌های قیمتی به مصرف‌کنندگان نسبت به اروپا، که در آن مالیات‌های انرژی بالاتر هستند، کمتر باشد.

واکنش‌های بانک‌های مرکزی در مناطق مختلف متفاوت است. در ایالات متحده، با توجه به تأثیرات شدیدتر تورم، فدرال رزرو بر اساس قوانین تیلور اقدام به تشدید سیاست‌های پولی اولیه خواهد کرد. این در حالی است که تغییرات سیاستی در منطقه یورو و چین کمتر تهاجمی خواهد بود، به‌طوری‌که بانک‌های مرکزی در واکنش به جهش موقتی تورم، کمتر عمل می‌کنند.

تحلیلگران سیتی این سناریو را در چارچوب نوسانات ژئوپلیتیکی جاری، به‌ویژه در خاورمیانه، ترسیم می‌کنند. این مدل اختلال در عرضه تا 2 تا 3 میلیون بشکه در روز را در چند ماه پیش‌بینی می‌کند که بر بی‌ثباتی بازارهای انرژی در برابر شوک‌های ژئوپلیتیکی تأکید دارد.

این گزارش به برخی مفاهیم کلان‌تر اشاره می‌کند. برای سیاستگذاران، چالش اصلی ایجاد تعادل میان کنترل تورم در کوتاه‌مدت و نیاز به کاهش تولید اقتصادی است. برای کسب‌وکارها و مصرف‌کنندگان، این افزایش قیمت به اهمیت مدیریت هزینه‌های انرژی و استراتژی‌های تنوع تأکید می‌کند.

در نهایت، تحلیلگران هشدار می‌دهند که اگر تغییرات ساختاری مانند نقش در حال تحول ایالات متحده به عنوان یک صادرکننده انرژی به‌طور کامل در مدل لحاظ نشود، نتایج شبیه‌سازی ممکن است خطرات را کمتر از واقعیت نشان دهد.

اگرچه نتایج شبیه‌سازی نشان‌دهنده یک شوک موقتی است، اما یافته‌های آن نیاز به انعطاف‌پذیری در سیاست‌های انرژی و چارچوب‌های پولی را تقویت می‌کند. چه این سناریو محقق شود یا نه، تجزیه و تحلیل سیتی نگاهی به تعامل پیچیده اقتصاد، انرژی و ژئوپلیتیک در شکل‌دهی به نتایج اقتصاد جهانی ارائه می‌دهد.