مقدمه

صورت­های بانک مرکزی برای معامله­گران در شکل­گیری تصمیمات جهت­دار، بسیار مهم است. می­توان آن­ها را یک قطب­نما در پیش­بینی جهت قیمت ارز نامید. اما آن­ها نیاز به رمزگشایی دارند. اولین رویکرد در واقع خواندن صورت­های بانک مرکزی و صورت­جلسات آن­ها است. با گذشت زمان می­توان به نگرانی­های اصلی بانک مرکزی و این­که آیا آن­ها انگیزه­، انقباضی یا الگویی برای نرخ بهره دارند، پی برد. معامله­گر می­تواند فقط با خواندن و درک بیانیه­ها و انتشارات رسمی مقدار زیادی در مورد نیروهای بنیادی بیاموزد. در این نوشتار تلاش خواهد شد تا چگونگی استفاده از صورت­های بانک مرکزی در بازار فارکس شرح داده شود.

نقش بانک­های مرکزی در حرکت بازارهای ارز

با تحت پوشش قرار دادن زمینه­های نیروهای بنیادی و شرایط بازار، گام بعدی در معامله­گری در کنار تحلیل تکنیکال و بنیادی، کسب شناخت از نقش اساسی بانک­های مرکزی در بازارهای ارز است. آنچه بانک­های مرکزی انجام می­دهند، طراحی و اجرای سیاست پولی است. ابزارهای سیاست پولی آن­ها عمدتاً در حال سیاست­های پولی انبساطی یا انقباضی و تغییر سطح نرخ بهره هستند. در مورد این­که آیا بانک­های مرکزی باید قوانین مشخصی برای تغییر سیاست­های پولی و نرخ بهره داشته باشند یا این­که سیاست باید براساس موقعیت­های خاص باشند، اختلاف نظر وجود دارد. این­که آیا کسی با این شیوه سیاست­گذاری موافق است، حداقل از دیدگاه معامله­گری بی اهمیت است. این­که کسی معتقد باشد که بانک­های مرکزی انگیزه سیاسی دارند یا دست­کاری می­شوند نیز بی ربط است. آن­چه مهم­تر است، این است که درک کنیم هر لحظه از زمان، انتظارات در مورد تغییر در اهداف بانک مرکزی برای محرک­ها یا انقباض بر جهت قیمت تأثیر می­گذارد. بازار، در معنای واقعی، جمعی از معامله­گران است که همیشه تغییر بالقوه انتظارات را در مورد اقدامات کوتاه­مدت بانک­های مرکزی احساس می­کنند. بنابراین، به معامله­گران فارکس که می­خواهند در جهت­گیری ارز، برتری داشته باشند، توصیه می­شود درک بهتری از سیاست­ها و رفتارهای بانک مرکزی داشته باشند. از قضا، حتی اگر تصمیمات بانک مرکزی بسیار مهم باشد، تعداد کمی از معامله­گران واقعاً زحمت خواندن بیانیه­های بانک مرکزی را می­کشند. این جای تأسف دارد؛ زیرا صورت­های بانک مرکزی­، و تغییرات در این صورت­ها­، نسخه های مدرن “برگ­های چای” ما هستند و شاخص­های برجسته قدرتمندی را برای پیش­بینی جهت یک جفت ارز ارائه می­دهند.

گزینه­ های سیاستی بانک مرکزی

بیایید این سوال را مطرح کنیم که چه زمانی و چرا ارز تقویت می­شود؟ جهت ارزها به طور تصادفی اتفاق نمی­افتد. ارتباط زیادی با اقدامات و سیاست­های بانک مرکزی دارد. دو دلیل عمده برای افزایش جذابیت ارز وجود دارد. اولاً، وقتی انتظارات مبنی بر افزایش تقاضا برای آن ارز وجود داشته باشد، ارز تقویت خواهد شد. به عنوان مثال، اگر اقتصاد جهانی در حال رشد باشد و به نفت خام بیشتری نیاز داشته باشد، صادرکنندگان نفت خام مانند کانادا تقاضای بیشتری برای دلار کانادا تجربه می­کنند. اگر انتظاراتی برای افزایش رشد چین وجود داشته باشد­، به مس بیشتری نیاز خواهد داشت و بنابراین تقاضای بیشتری برای دلار استرالیا وجود خواهد داشت، زیرا استرالیا صادر کننده بزرگ مس است. اگر یک جنگ تجاری بین ایالات متحده آمریکا و بقیه جهان وجود داشته باشد، انتظار می­رود با سیاست­های تعرفه­ای حمایتی­، برخی از ارزها تضعیف ­شوند؛ زیرا پتانسیل صادرات کشور آن­ها تضعیف می­شود.

سایرین هم ممکن است ارز را تقویت کنند. به عنوان مثال­، یک جنگ تعرفه­ای بین ایالات متحده و چین، احتمالاً بر قیمت سویا تأثیر می­گذارد و برزیل ممکن است به عنوان یک صادر کننده، جایگزین سویا به چین شود، بنابراین رئال برزیل تقویت می­شود. در بلندمدت، کشوری که نرخ بهره بالاتری دارد، در رقابت برای ورود جریان سرمایه بیشتر خواهد بود. این امر همچنین تحت عنوان “معامله حامل” شناخته می­شود که پس از فروپاشی مالی سال 2008 عملاً ناپدید شد. اما همان­طور که بهبود رشد جهانی اتفاق می­افتد، این ممکن است به خوبی یک پدیده تکراری باشد. از دیدگاه کلی، هرگونه پیش­بینی یا پیش­گویی در مورد رشد اقتصادی در یک کشور، دانش عملی درباره تقویت یا تضعیف احتمالی واحد پول است.

رشد جهانی و برآورد رشد جهانی، توسط بانک­های مرکزی در نظر گرفته می­شود. دلیل آن این است که بانک­های مرکزی به دنبال تحریک رشد در صورت لزوم­ و محدود کردن رشد به دلیل تهدید اهداف تورمی هستند. افزایش حجم پول و کاهش نرخ بهره، اصلی ترین ابزار مورد استفاده است. این به این معنی نیست که آن­ها مستقیماً عمل می­کنند. سازوکار انتقال در اقتصاد برای تأثیر بر اهداف بانک مرکزی مستقیم نیست و ممکن است اغلب مطابق انتظار عمل نکند. دوره اخیر نرخ­های بهره پایین و در واقع نرخ­های منفی (در اروپا و ژاپن) اثر محرک کم­تر از فوری داشته است (جدول 3-1، نرخ بهره پایین ژاپن).

نرخ بهره پائین در ژاپن

حتی اگر فدرال رزرو، در واکنش به سقوط 8 واحدی، ترازنامه خود را به میزان قابل توجهی با تریلیون­ها دلار افزایش دهد، تا زمانی که بانک­ها وام­دهی خود را گسترش ندهند، تأثیر واقعی چاپ پول اثرگذاری کم­تری دارد. تخمین زده می­شود که کل عرضه پول یعنی پول ایالت­ها (پول چاپ شده توسط بانک­های فدرال) تنها 20 درصد از عرضه را تشکیل می­دهد. پول بانکی (پول خصوصی که قرض داده می­شود) 80 درصد آن را تشکیل می­دهد. استیو هانکه،اقتصاددان، از دانشگاه جان هاپکینز، نقش مهمی را که پول بخش بانکی در تحریک یا کاهش فعالیت­های اقتصادی دارد مورد، تأکید قرار داده است؛ زیرا قوانین و مقررات، وام­دهی بانکی را محدود می­کنند.

بنابراین کاملاً ممکن است که به دلیل محدودیت در وام­دهی و افزایش استانداردهای کنترل ریسک­، عرضه پول از طریق بازار اعتبار با آن چیزی که از بانک مرکزی انتظار می­رود، مطابقت نداشته باشد. این مساله به عنوان مشکل انتقال شناخته می­شود و چالش حل نشده بانک­های مرکزی است. در واقع، پروفسور بارنت ستاد برجسته در اندازه­گیری عرضه پول­، استدلال کرده است که فدرال رزرو به طور نادرستی میزان عرضه پول را اندازه­گیری می­کند (اشتباه گرفتن آن: چگونه آمارهای پولی ناقص باعث تضعیف بانک فدرال، سیستم مالی و اقتصاد می­شوند). نکته کلیدی که معامله­گر فارکس باید آن را درک کند این است که سیاست­های بانک مرکزی مستعد خطا و حتی شکست است. مهم است که ببینید آیا پول واقعی به دست شرکت­ها می­رسد یا خیر.

پایان دوران تسهیل مقداری

در هر صورت، تحریک بانک مرکزی، معروف به تسهیل مقداری(QE)، با نرخ بهره پایین تا نزدیک به صفر از بحران مالی 2008 تا 2017 که نرخ بهره دوباره شروع به افزایش کرد، بر بانک­های مرکزی سلطه داشت. از ابتدای سال 2018، تغییر به سمت افزایش نرخ بهره توسط بانک های مرکزی احتمالاً ادامه خواهد یافت. کدام بانک مرکزی در این تشدید، راه پیشرفت در سال 2018 و 2019 را دنبال می کند؟ کدام بانک­های مرکزی عقب خواهند ماند؟ پاسخ به این سوالات کمک می­کند تا پیش­بینی جهت در جفت ارز شکل بگیرد.

هدف­گذاری تورم

معامله­گران معدودی که امروز زنده هستند زمانی را به یاد می­آورند که تورم در حال افزایش بود و تهدیدی برای اقتصاد ایالات متحده بود. ما باید به دهه 1970 برگردیم. اما ممکن است در واقع دوران افزایش تورم در شرف ظهور مجدد باشد. معامله­گران باید دانش خود را در مورد اقتصاد و تورم به­روز کنند. اساساً، هنگامی که اقتصادها در حال رشد هستند، تهدید افزایش نرخ نرخ تورم به یک مساله پیش­رو در بازارها تبدیل می­شود. بانک­های مرکزی به دنبال تشدید سیاست­های پولی و افزایش نرخ بهره برای جلوگیری از داغ شدن بیش از حد آن هستند. این یک عمل تعدیل کننده است. بانک­های مرکزی یک مدل کلان اقتصادی را اجرا کرده­اند که در آن هدف­گذاری 2 درصدی تورم به عنوان نقطه­ای تعادلی که یک اقتصاد بین رشد، اشتغال کامل، بدون ایجاد تورم بیش از حد، تعادل برقرار می­کند. این حداقل خواسته بانک­های مرکزی است.

وقتی داده­های تورم، فشارهای تورمی پایینی را نشان می دهند (اقتصاد را زیر نرخ 2 درصد نگه می­دارند)­، بانک­های مرکزی به دنبال تحریک این اقتصاد با افزایش عرضه پول (از طریق خرید دارایی مانند اوراق قرضه) و کاهش نرخ بهره هستند. از دید یک معامله­گر­، اگر بازار انتظار داشته باشد که بانک مرکزی برای تحریک اقتصاد اقدام کند­، ارز ضعیف می­شود؛ زیرا انتظارات محرک­ها با انتظار افزایش نرخ­ها همراه است. در مقابل، اگر کل داده­های ارائه شده به بانک مرکزی نشان دهد که اقتصادی در حال رشد است­، اشتغال کامل است و رشد دستمزد در حال افزایش است، بانک مرکزی عموماً به طور جدی به مکانیزم­های سیاست­های انقباضی، کاهش خرید اوراق قرضه آن­ها و افزایش نرخ بهره اقدام می­کند. همه این­ها برای از بین بردن گرمای بیش از حد آن اقتصاد انجام می­شود.

با این­حال، اغلب یک محرک در مقابل انتخاب سیاست انقباضی قرار می­گیرد. یک انتخاب میانه سوم وجود دارد: مخروطی کردن. مخروطی کردن، کاهش حجم، کاهش انگیزه­ها با کاهش اوراق قرضه یا خرید دارایی­های بانک مرکزی است. این همان چیزی است که بانک مرکزی اروپا در نیمه دوم سال 2017 با کاهش خرید اوراق قرضه خود بدون افزایش نرخ بهره، انتخاب کرده است. در واقع بانک مرکزی اروپا در ژوئن 2018 اعلام کرد که در ماه دسامبر 2018 به محرک پایان می­دهند. اما آن­ها افزایش نرخ را پیش­بینی یا پی­ریزی نکردند. نتیجه این امر نوسانات بیشتر در واحد پول یورو بوده است.

اهمیت پیش­بینی تورم و انتظارات تورمی

مطمئناً داده­ها و انتظارات مربوط به تورم از اهمیت بیشتری برخوردار می­شوند و در مرکز افزایش ارزش یک ارز قرار دارند. به­خاطر داشته باشید که پیش­بینی تورم مستعد خطا است. این یک علم دقیق نیست. در حقیقت­، وضعیت تورم پایین­، حتی در زمینه اشتغال کامل در ایالات متحده آمریکا­، نمونه­ای از قطع ارتباط بین پیش­بینی ها و آنچه مدل­ها پیش­بینی می­کنند، است. داده­های اقتصادی اکنون به دلیل تغییرات گسترده در اقتصاد جهانی که نوآوری­های فناورانه، قیمت­ها را سرکوب می­کند، مستعد خطا هستند.

توجه به این نکته ضروری است که تورم­زدایی اغلب بخشی از حوزه نگرانی بانک­های مرکزی است. تورم­زدایی که همان سقوط قیمت­ها است، مصرف­کنندگان را ترغیب به پس­انداز و جلوگیری از هزینه کردن می­کند و بنابراین اقتصاد را بیش از پیش کند می­کند. به ویژه بانک ژاپن در مبارزه با تورم، هوشیارانه عمل کرده است. در پاسخ به ترس از تورم، بانک ژاپن در تلاش برای تحریک اقتصاد ژاپن، تا حدی که نرخ بهره منفی معرفی کرده، تهاجمی بوده است. آن­چه در بیانیه پولی آن­ها در 21 دسامبر 2017 آمده است:

“در جلسه سیاست­های پولی که امروز برگزار شد­، هیئت سیاست­گذاری بانک ژاپن در مورد موارد زیر تصمیم گرفت. (1) بانک با اکثریت آرا  (8 در برابر 1) در مورد کنترل منحنی بازده، دستورالعمل زیر را برای عملیات بازار برای تنظیم دوره بین جلسات تصویب کرد. [تبصره 1] نرخ بهره کوتاه­مدت: بانک نرخ سود منفی 0.1 درصد را به ترازهای نرخ بهره در حساب­های جاری موسسات مالی در بانک اعمال می­کند. نرخ بهره بلند مدت: بانک، اوراق قرضه دولتی ژاپن (JGB) را خریداری می­کند، تا بازده 10 ساله JGB در حدود صفر درصد باقی بماند. با توجه به مبلغ JGB­های خریداری شده­، بانک خریدهایی را با سرعت کم و بیش فعلی با هدف دست­یابی به سطح هدف نرخ بهره بلند­مدت که در این دستورالعمل مشخص شده است، انجام می­دهد.”

جمع ­بندی

در این نوشتار تلاش شد تا ضمن معرفی صورت­های مالی بانک مرکزی، کاربردهای آن­ها در معامله­گری نیز مورد بررسی قرار بگیرد. صورت­های مالی بانک مرکزی نقشی اساسی در نوسانات جفت­ارزها دارند و شناخت و تحلیل زودهنگام این صورت­ها، می­تواند در پپیدا کردن نقاط بهینه خرید یا فروش، بسیار موثر باشد. در نوشتار بعدی شیوه رمزگشایی این صورت­های بانکی شرح داده خواهد شد.