یاردنی بیان می‌کند که کاهش نرخ‌های فدرال رزرو احتمال ورشکستگی بازار سهام را مشابه دهه 1990 افزایش می‌دهد. اقدامات اخیر کمیته بازار آزاد فدرال (FOMC)، به‌ویژه تصمیم به کاهش نرخ بهره به میزان 50 واحد، بحث‌هایی را در مورد پیامدهای پیش‌بینی‌ناپذیر اقتصادی به‌وجود آورده است.

تحقیق یاردنی نشان‌دهنده شباهت‌های قابل توجهی میان شرایط کنونی و وضعیتی است که منجر به “آب شدن” بازار سهام در دهه 1990 گشت. این واژه به افزایش غیرپایداری و سریع قیمت دارایی‌ها اشاره دارد که عمدتاً ناشی از احساسات سرمایه‌گذاران و نه بهبودهای بنیادی است.

مقایسه یاردنی با دهه 1990 جلب توجه می‌کند. در آن زمان، اقتصاد ایالات متحده با تورم پایین و رشد اقتصادی قوی همراه بود که به ایجاد شرایطی مناسب برای افزایش قیمت دارایی‌ها، به‌ویژه سهام، منجر شد. ترکیبی از عواملی مانند تسهیل تهاجمی پولی، نرخ بهره پایین و پیشرفت‌های تکنولوژیکی، به طولانی‌تر شدن بازار صعودی کمک کرد.

با این حال، این افزایش قیمت‌ها، به‌ویژه در بخش فناوری، منجر به حبابی شد که در اوایل دهه 2000 ترکید. یاردنی تأکید می‌کند که کاهش نرخ‌های اخیر، با وجود شرایط اقتصادی مطلوب، می‌تواند زمینه‌ساز خلق وضعیتی مشابه گردد.

در حال حاضر، بازار سهام نشانه‌هایی از ارزیابی‌های ناپایدار نشان می‌دهد و کاهش بیشتر نرخ‌ها ممکن است این روند را تسریع کند. سیاست‌های فدرال رزرو، با کاهش ریسک‌های رکودی، نقدینگی بیشتری را در بازار تشویق می‌کند و به افزایش بالقوه‌ای در بازار سهام که عمدتاً ناشی از رونق سرمایه‌گذاری است و نه از اصول اقتصادی قوی، کمک می‌نماید.

تصمیم به کاهش نرخ‌ها در شرایطی که نرخ بیکاری پایین و رشد اقتصادی قوی است، با خطرات ذاتی همراه است. به گفته یاردنی، اقدام FOMC می‌تواند اقتصادی را تحریک کند که نیازی به تقویت بیشتر ندارد و این سیاست می‌تواند قیمت دارایی‌ها را به سمت قلمروهای بیش از حد ارزش‌گذاری شده، افزایش ارزیابی‌ها و افزایش نوسانات کلان اقتصادی سوق دهد.

تحلیلگران اظهار داشتند: “به همین دلیل، ما احتمال ذهنی خود را برای ریزش بازار سهام به سبک دهه 1990 از 20٪ به 30٪ در هفته گذشته افزایش داده‌ایم.”

در دهه 1990، روند نزولی بازار به دلیل حباب دات کام به اوج خود رسید. یاردنی معتقد است که اگر ریسک‌پذیری سرمایه‌گذاران با نرخ‌های بهره پایین تحریک شود، ممکن است الگوی مشابهی بروز پیدا کند.

افزایش نقدینگی می‌تواند به سفته‌بازی‌های بیش از حد منجر شود، به‌ویژه در حوزه فناوری و سهام رشد، جایی که ارزش‌گذاری‌ها از پیش افزایش یافته‌اند.

یاردنی تصریح کرد که تصمیم جروم پاول، رئیس کمیته بازار آزاد فدرال (FOMC) برای کاهش نرخ بهره، احتمالاً ناشی از تلاش برای جلوگیری از افزایش چشمگیر بیکاری است، به‌ویژه پس از یک دوره تورم بالا. با این حال، این انتخاب برای اولویت‌بندی اجتناب از خطرات رکود ممکن است شانس گرم شدن بیش از حد اقتصاد را افزایش دهد.

یاردنی خاطرنشان می‌کند که به نظر می‌رسد تصمیم پاول به منظور جلوگیری از درد اقتصادی کوتاه‌مدت به بهای ثبات بلندمدت صورت می‌گیرد، که می‌تواند منعکس‌کننده رویکرد فدرال‌رزرو در دهه 1990 باشد.

در حالی که پاول و دیگر مقامات فدرال‌رزرو بر این عقیده‌اند که چشم‌انداز تورم فعلی نسبتا خوش‌خیم است و کاهش بیشتر نرخ بهره می‌تواند به هدایت تورم به سمت هدف 2 درصدی کمک کند، یاردنی در این خصوص احتیاط می‌کند.

تحلیلگران در حال بررسی عواقب سیاست‌های پولی تسهیلی هستند که پتانسیل افزایش تورم بلندمدت و نوسانات را نمایان می‌سازد. یاردنی همچنان در مورد چشم‌انداز بلندمدت رشد بهره‌وری خوش‌بین است که می‌تواند به اقتصاد اجازه دهد بدون ایجاد تورم شدید، رشد کند. تحلیلگران سناریویی را تصور می‌کنند که در آن پیشرفت‌های تکنولوژیکی موجب افزایش بهره‌وری و حمایت از رشد اقتصادی پایدار می‌گردد.

با این وجود، یاردنی هشدار می‌دهد که حتی در صورت تحقق این سناریوی خوش‌بینانه، ریزش بازار سهام ممکن است به اصلاحات بعدی یا حتی سقوط منجر شود.