ویتالیک بوترین، یکی از بنیان‌گذاران اتریوم، راه‌حل‌های متعددی را برای مدیریت سهامداری اتریوم و کاهش مشکلات مربوط به تولید بلاک ارائه کرده است. وی در تاریخ 20 اکتبر، نگرانی‌های خود را در خصوص گرایش استخرهای کوچک به سمت استخرهای بزرگ‌تر و تأثیر آن بر متمرکزسازی در فرآیند تولید بلاک ابراز کرد. آمار نشان می‌دهد که دو نهاد در دو هفته اول ماه تقریباً 88 درصد از بلوک‌های اتریوم را تولید کرده‌اند.

بوترین تأکید کرد که یکی از بزرگ‌ترین خطرات برای اتریوم، متمرکز شدن ریسک‌ها است که می‌تواند منجر به افزایش احتمال سانسور تراکنش‌ها و بروز بحران‌های دیگر شود. او به این نکته اشاره کرد که در حال حاضر 30 درصد از اترها برای محافظت در برابر حملات 51 درصدی کافی است، اما با متمرکز شدن اترها، خطرات افزایش می‌یابد.

وی همچنین به این مسئله پرداخت که شرط‌بندی بر روی اتر به تدریج به یک “وظیفه سودآور” کمتر تبدیل می‌شود و تعهدات سنگینی را بر دوش دارندگان اتر خواهد گذاشت. بوترین توصیه کرد که باید مقدار اتر قابل اشتراک‌گذاری برای هر کاربر محدود و جریمه‌های شرط‌بندی به 12.5 درصد اترهای شرط‌بندی شده تقلیل یابد.

وی پیشنهاد کرد که این اقدامات از طریق یک مدل دولایه “ریسک‌پذیر” و “بدون ریسک” امکان‌پذیر است. نگرانی‌های او درباره تمرکز تولید بلاک در پی اظهارات تونی وارستتر، محقق بنیاد اتریوم، به میان آمد که ذکر کرد دو سازنده بزرگ بلاک اتریوم— Beaverbuild و Titan Builder— موفق به تولید 88.7 درصد از کل بلوک‌ها در اوایل اکتبر شده‌اند.

بوترین اشاره کرد که اتریوم از مدل جداسازی بین پیشنهاد‌دهنده و سازنده بلاک پیروی می‌کند، که در آن سازندگان برای پیشنهاد‌دهنده‌های مختلف، بلاک‌هایی تهیه می‌کنند که معمولاً به سودآورترین آن‌ها انتخاب می‌شود. با این حال، واگذاری وظایف تخصصی به افراد خاص می‌تواند باعث مشکلاتی در زمینه متمرکزسازی شود.

اگرچه امنیت اتریوم در حال حاضر در خطر نیست، بوترین هشدار داد که این مسئله ممکن است منجر به افزایش سانسور تراکنش‌ها شده و زمان انتظار کاربران برای گنجاندن بلوک‌ها را از 6 ثانیه به 114 ثانیه افزایش دهد. این تأخیر می‌تواند به سازندگان بلاک فرصت دهد تا از طریق حملات ساندویچی آنها را هدف قرار دهند یا به “دستکاری قابل توجه بازار” در زمینه مالی غیرمتمرکز منجر شود.

بوترین همچنین پیشنهادی را مطرح کرد که در آن وظیفه انتخاب تراکنش‌ها مجدداً به پیشنهاد‌دهنده یا سهامدار واگذار شود، در حالی که سازنده تنها وظیفه انتخاب ترتیب تراکنش‌ها را خواهد داشت. یک راه‌حل جایگزین نیز “BRAID” نام دارد که فرآیند تولید بلاک را بین چندین بازیگر تقسیم می‌کند و هر یک فقط باید “مقدار متوسطی از پیچیدگی” را برای به حداکثر رساندن درآمد خود داشته باشند.